คณะกรรมาธิการยุโรป (European Commission) ได้เสนอแผนทบทวนข้อกำหนดการตรวจสอบย้อนกลับของไม้ (due diligence regulations) ซึ่งกำหนดให้ผู้นำเข้าต้องแสดงหลักฐานว่าไม้ที่นำเข้าไม่ได้มาจากแหล่งที่มีการตัดไม้ทำลายป่า รวมถึงมีการจัดการป่าไม้อย่างถูกต้องตามหลักความยั่งยืน

การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ได้รับการสนับสนุนจากหลายประเทศสมาชิก โดยเฉพาะเยอรมนี ฝรั่งเศส และเนเธอร์แลนด์ ที่ผลักดันให้มีการเสริมสร้างกลไกการตรวจสอบต้นทางของไม้ เช่น การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการติดตามแหล่งที่มา การยกระดับระบบใบรับรอง FSC (Forest Stewardship Council) และ PEFC (Programme for the Endorsement of Forest Certification)

ประเทศผู้ส่งออกไม้รายใหญ่ เช่น อินโดนีเซีย มาเลเซีย บราซิล และบางส่วนของแอฟริกา อาจต้องปรับตัวเพื่อให้สอดคล้องกับข้อกำหนดใหม่ของ EU ซึ่งหากไม่สามารถแสดงความโปร่งใสของกระบวนการผลิตและแหล่งที่มาได้ อาจถูกจำกัดสิทธิ์ในการส่งออกเข้าสู่ตลาดยุโรป

ผู้ประกอบการในประเทศแถบเอเชียบางรายแสดงความกังวล โดยเฉพาะธุรกิจขนาดกลางและขนาดเล็กที่อาจมีต้นทุนในการจัดทำเอกสารและระบบติดตามแหล่งที่มาเพิ่มขึ้น ด้านนักวิเคราะห์คาดว่าการปรับเปลี่ยนนโยบายครั้งนี้อาจเป็น “คลื่นกระแทก” ที่ทำให้ตลาดโลกต้องปรับกระบวนการผลิตไม้ให้โปร่งใสมากยิ่งขึ้น

การเคลื่อนไหวของสหภาพยุโรปในครั้งนี้ไม่เพียงแต่สะท้อนถึงความเปลี่ยนแปลงด้านนโยบายเท่านั้น แต่ยังสร้างแรงกระเพื่อมในอุตสาหกรรมไม้ระดับสากล ผู้ผลิตและผู้จำหน่ายไม้เริ่มมีการปรับกระบวนการผลิตให้เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมมากขึ้น เพื่อให้สามารถแข่งขันในตลาดโลกที่ให้ความสำคัญกับความยั่งยืน

ผู้บริโภคในยุโรปมีแนวโน้มให้ความสำคัญกับแหล่งที่มาของผลิตภัณฑ์ไม้มากขึ้น โดยสินค้าที่มีการรับรองมาตรฐานความยั่งยืนจะได้รับความนิยมเหนือกว่าสินค้าที่ไม่สามารถระบุแหล่งที่มาได้อย่างชัดเจน

การเปลี่ยนแปลงด้านกฎระเบียบของสหภาพยุโรปอาจกลายเป็นต้นแบบให้กับภูมิภาคอื่น ๆ เช่น สหรัฐอเมริกา แคนาดา และออสเตรเลีย ที่เริ่มมีความเคลื่อนไหวในการเพิ่มมาตรการควบคุมการนำเข้าไม้เช่นกัน

ผู้เชี่ยวชาญด้านการค้าระหว่างประเทศมองว่า ในระยะยาวมาตรการเหล่านี้จะช่วยส่งเสริมให้เกิดความรับผิดชอบในห่วงโซ่อุปทานไม้ทั่วโลก และยกระดับอุตสาหกรรมไม้ให้ก้าวสู่ความยั่งยืนอย่างแท้จริง